Podział wyniku finansowego brutto

Podział wyniku finansowego brutto jest dokonywany w dwóch etapach:

1)      bieżąco – w okresach miesięcznych roku sprawozdawczego w część obligatoryjnych odpisów na rzecz budżetów,

2)      pod datą zweryfikowania (lub zatwierdzenia) finansowego sprawozdania – w pozostałych dwóch częściach.[1]

Wynik finansowy to najogólniej mówiąc różnica między przychodami a wydatkami środków pieniężnych w danym okresie. Powstaje więc w wyniku gromadzenia i wyda-tkowania środków pieniężnych przez jednostkę gospodarczą.

Wynik finansowy jest niezwykle wszechstronnym miernikiem działalności podmiotu. Wyraża nie tylko rozmiary produkcji, ale także wielkość zużytych w trakcie procesu produkcyjnego środków. Wynik finansowy odzwierciedla wielkość elementów działalności przedsiębiorstwa takich, jak wielkość i strukturę produkcji czy ponoszonych nakładów. Wynik finansowy jest miernikiem działalności postaci zysku czy straty jednostki i ma wpływ na jej dalsze funkcjonowanie.

Dla przedsiębiorstwa bez względu na ich formę własności – najważniejsze znaczenie ma nie wynik finansowy - zysk bilansowy brutto (zysk przed opodatkowaniem i podziałem), ale zysk bilansowy netto (zysk do podziału).[2]

Rachunkowość podmiotów gospodarczych podlega bardzo silnej regulacji prawnej, a odpowiedniej rangi akt prawny określa sposób jej prowadzenia przez te podmioty.

W zależności od obowiązującej regulacji prawnej zmienna może być zarówno sama procedura ewidencyjnego ustalania wyniku, jak i częstotliwość tego zabiegu. Zdeterminowany jest też zakres treści ekonomicznej kategorii, jaką prawo gospodarcze uznaje za wynik finansowy rocznej działalności.[3]

---

[1] Z. Sobczak, W. Janik, op. cit., s.128.

[2] T. Wiśniewski, op.cit., s.133.

[3] E. Nowak, op. cit., s.95-96.