Podział wyniku finansowego

Podział wyniku finansowego (zysku netto) osób prawnych zobowiązanych do poddania badaniu rocznego  sprawozdania finansowego, może nastąpić dopiero po wyrażeniu przez biegłego rewidenta opinii bez zastrzeżeń lub z zastrzeżeniami. Podział wyniku finansowego (zysku netto) dokonany bez spełnienia tego warunku jest nieważny z mocy prawa.

Ogólne zasady podziału zysku obejmują:

Þ   zwiększenie funduszu przedsiębiorstwa, funduszu zasobowego spółdzielni, utworzenie kapitału zapasowego lub rezerwowego w spółkach kapitałowych; w spółkach akcyjnych obowiązkowy odpis co najmniej 8% zysku do czasu osiągnięcia przez kapitał rezerwowy 1/3 wysokości kapitału akcyjnego

Þ   podwyższenie kapitału (funduszu) podstawowego

Þ   dywidendy dla udziałowców i akcjonariuszy

Þ   zasilenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

Þ   nagrody i tantiemy z zysku dla załogi, zarządu itp.

Þ   darowizny

Þ   może pozostać nierozdysponowany zysk

Pokryć stratę można :

Þ   zyskiem roku następnego

Þ   z funduszu przedsiębiorstwa, funduszu zasobowego spółdzielni, kapitału zapasowego i/lub rezerwowego spółki

Þ   obniżeniem kapitału spółki akcyjnej z o.o. lub komandytowej, wykorzystanie funduszu udziałowego spółdzielni

Þ   z dopłat udziałowców spółek z ograniczoną odpowiedzialnością

Þ   spółki jawnej, komandytowej, cywilnej osób fizycznych i osoby fizycznej

Þ   może pozostać nie pokryta strata

         W zależności od formy podmiotów gospodarczych podział netto odbywa się wg różnych kryteriów.

W spółce jawnej zasady podziału zysku ustalone są w umowie zawartej pomiędzy

wspólnikami. Każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zysku i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Wspólnik, który wniósł tytułem wkładu tylko swą pracę, w razie wątpliwości nie uczestniczy w stratach. Umowa może także innych wspólników zwolnić nawet w zupełności od udziału w stratach, nie może ich natomiast wyłączyć z udziału w zyskach. Stosunek udziału wspólników w zysku, ustalony w umowie, odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach.

         W spółce komandytowej również umowa spółki powinna określać sposób podziału zysku i strat. W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stratach jedynie do wysokości umówionego wkładu.

         W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nad badaniem sprawozdania zarządu tudzież wniosków zarządu co do podziału zysków i pokrycia strat czuwa rada nadzorcza. Czynności te leżą również w kompetencji komisji rewizyjnej.

         W spółce, nie mającej rady nadzorczej, umowa spółki może rozszerzyć obowiązki komisji rewizyjnej, a nawet powierzyć jej stały nadzór nad działalnością spółki. Umowa spółki może także przekazać powzięcie uchwały w sprawie podziału zysku lub pokryciu strat do zwyczajnego zgromadzenia.

         W spółce akcyjnej zysk rozdziela się w stosunku do nominalnej wartości akcji, jeżeli akcje nie są całkowicie opłacone, rozdziela się zysk w stosunku do dokonanych wpłat za akcje. Akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku rocznym, przeznaczonym przez walne zgromadzenie do podziału.

Statut spółki może ustanowić inny sposób podziału czystego zysku. Walne Zgromadzenie określa kwoty, przypadające do podziału między akcjonariuszy. Wobec powyższego roszczenie o dywidendę nie istnieje przed podjęciem uchwały. Ponadto w spółce akcyjnej istnieje kapitał zapasowy, na który przelewa się część zysków. Uchwałę o podziale zysku podejmuje walne zgromadzenie. Zysk jest wypłacany za każdy ubiegły rok. Jest to więc świadczenie okresowe i jako takie podlega pięcioletniemu przedawnieniu wg przepisów kodeksu cywilnego.

W spółce cywilnej każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach. Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach.