Istotą wolnego zawodu jest wykonywanie obowiązków zawodowych
samodzielnie, na podstawie posiadanego zasobu wiedzy i doświadczenia przy
ponoszeniu za wykonywaną pracę pełnej odpowiedzialności[1].
Zawód doradcy podatkowego w Polsce mogą wykonywać osoby fizyczne wpisane
na listę doradców podatkowych, którym przysługuje prawo do posługiwania się
podlegającym ochronie prawnej tytułem: „Doradca podatkowy”. Na zasadzie ochrony
praw nabytych zawód ten mogą wykonywać także adwokaci, radcowie prawni oraz
biegli rewidenci[2]. Nie przysługuje im jednak
tytuł „Doradca podatkowy”.
Doradztwem podatkowym mogą zajmować się także wymienione w ustawie osoby
prawne mianowicie:
1)
organizacje zawodowe, spółdzielnie, stowarzyszenia i
izby gospodarcze, jeżeli jednym z przedmiotów ich działalności statutowej jest
doradztwo podatkowe świadczone wyłącznie na rzecz ich członków
2)
podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych
3)
spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki
akcyjne spełniające określone w art. 4 ustawy warunki gwarantujące
kontrolę nad nimi doradcom podatkowym.
Osoby prawne mogą
wykonywać czynności doradztwa jedynie przez zatrudnionych przez nich doradców
podatkowych, radców prawnych lub biegłych rewidentów.
Wykonywanie doradztwa podatkowego przez inne podmioty jest zabronione
pod karą grzywny do 50 000 zł.
